„Mój cel jest prosty.

Chodzi o kompletne zrozumienie Wszechświata,

tego, dlaczego jest jaki jest,

i dlaczego w ogóle istnieje”

Stephen Hawking

SUPERMASYWNE CZARNE ZDIURY: JAK JE ZOBACZYĆ I ZWAŻYĆ?

 Nad tym problemem zastanawiał się w ubiegły wtorek, podczas kolejnych spotkań z cyklu „Bliżej nauki” dr hab. Łukasz Stawarz, który pełniąc funkcję kierownika Zakładu Astrofizyki Wysokich Energii w Obserwatorium Astronomicznym UJ, na co dzień zajmuje się opisem teoretycznym zjawisk wysokoenergetycznych związanych z aktywnością właśnie takich astrofizycznych czarnych dziur.

Uczestnicy spotkania dowiedzieli się, że czarne dziury są formowane w centrach galaktyk w trakcie ich ewolucji kosmologicznej. Supermasywna czarna dziura Sagitarius A* znajdująca się w centrum Drogi Mlecznej, jest od nas oddalona o “niespełna” 2.5 x 10^17 km, w związku z czym w jej przypadku możemy mierzyć bezpośrednio wpływ grawitacyjny na orbity pobliskich gwiazd, co daje możliwość dokładnego pomiaru jej masy. W najbliższych latach, najprawdopodobniej uda się również zobrazować horyzont zdarzeń Sagitarius A* w zakresie radiowym. W przypadku pozostałych supermasywnych czarnych dziur, znajdujących się na dużo większych odległościach, takie obrazowanie czy też bezpośrednie pomiary dynamiczne mas, nie są już możliwe. Podczas prelekcji omówione zostały metody i narzędzia służące pośredniej obserwacji tych obiektów, jak teleskopy promieniowania X oraz gamma.

Spotkanie było tak pasjonujące, że prelegent musiał skrócić przygotowany przez siebie wykład, gdyż dawno przekroczył wyznaczony limit czasu. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby w przyszłości kontynuować rozważania w rzeczonym zakresie.

                                                                                             Beata Sobocińska

 

Skip to content