Dzień Patrona Szkoły

Część oficjalna:

20 grudnia obchodziliśmy uroczyście Dzień Patrona Szkoły, którym jest Adam Mickiewicz. Z tej okazji w Kolegiacie św. Anny Krakowie została odprawiona Msza św. przez naszego ks. Michała, w intencji całej społeczności XLII LO. Następnie w szkole odbyły się główne uroczystości. Dyrektor szkoły dr Paweł Cząstka przywitał zaproszonych gości, nauczycieli, rodziców i uczniów. Po wprowadzeniu sztandaru, odśpiewaliśmy Hymn Polski i wystąpił szkolny chór.

Obchody Dnia Patrona Szkoły były okazją do przypomnienia tragicznej historii szkoły z czasów II wojny światowej. Dyrektor z delegacją nauczycieli, rodziców i uczniów powtórnie odsłonił tablicę, upamiętniającą wyrzucenie ze szkoły żydowskich uczennic, a później ich polskich koleżanek – te wydarzenia [zobacz] przypomniał nam wnuk jednej z nich, uczeń naszej szkoły Wojciech Wojtasik. Wszystko to było możliwe dzięki współpracy sióstr Prezentek w Krakowie z rodzicami i dyrekcją XLII LO. Za pomoc okazaną naszym uczennicom w czasie II wojny światowej Dyrektor złożył na ręce s. dr Renaty Gąsior oficjalne podziękowanie dla sióstr ze Zgromadzenia Panien Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny .

Po wspaniałym spektaklu, na zakończenie dnia Dyrektor dr Paweł Cząstka przypomniał o rocie ślubowania [zobacz] i tworzeniu wspólnych, pięknych kart historii szkoły, z której wszyscy powinniśmy być dumni i tę dumę budować własnym zaangażowaniem i pracą.

Z okazji Świat Bożego Narodzenia Dyrektor życzył wszystkim Dobrych i Pięknych Świąt oraz zdrowia i pomyślności w Nowym Roku 2020.

Spektakl:

W Dniu Patrona Szkoły grupa uczniów ze Szkolnego Koła Teatralnego wystawiła sztukę pt. „Bohater romantyczny w dwóch odsłonach”. Pomysłodawcą scenariusza i reżyserem był opiekun koła Pan Marcin Sondej. Kanwą naszej opowieści były dwa działa literackie: „Cierpienia młodego Wertera” Johana Wolfganga Goethego i „Dziadów cz. IV” Adama Mickiewicza.

Żółta kamizelka i granatowy frak – to strój Wertera, symbol wyjątkowej wrażliwości, buntu względem skostniałych norm obyczajowych i społecznych. Podarta, połatana marynarka, a na niej jesienne liście i trawa – to strój Pustelnika – umarłego dla świata. Białe i delikatne suknie wybranek ich serca Lotty i Maryli, symbolizują ich wyidealizowany w romantyzmie obraz kobiety-anioła.

Grupa wymienionych poniżej uczniów wykonała ogromną pracę i wykazała się niebywałymi talentami. Blisko godzinna sztuka ujawniła, jak wielki potencjał drzemie w naszej młodzieży. Ta godzina spektaklu to wynik dwumiesięcznej pracy, prób, szlifowania tekstu, zachowań na scenie i układów aktorskich. Wszystko to na profesjonalnej scenie – ogromne podziękowania należą się Kubie Gubale i jego Rodzicom.
Dziękuję Wszystkim za zaangażowanie i ogromy sukces tego przedsięwzięcia – Marcin Sondej – reżyser.

W spektaklu wystąpili: